   (Âsım Bey’in fıkrasıdır.) Otuz Birinci Mektub’un Dördüncü Lem’ası olan (Minhâcü’s-Süne), elhak çok kıymettar ve emsâli bulunmayan risâle-i şerifedir. Takdir ve tahsine bihakkın elyak, medih ve senâya şayeste olup, ne kadar medhedilse yine azdır. Her gören ve her okuyan ve dinleyen meftun oluyor. Hatta meşrebçe Alevîlik, Sünnîlik cihetinde müfrit olanlar bile, son derece takdir etmektedirler. Müfrit meşreblerin birbirine karşı adamları dahi, hiç itiraz edemeyip münakaşa kapısı açamıyorlar. Âsım Kelimenin manası için üzerini çift tıklayınız. | |||
